Brandarasafn um veislusali.

Sjóminjasafnið Víkin var hlutdeild Sigrúnar Magnúsdóttur í þýfinu hjá R-listanum en hún kláraði sagnfræði á meðan hún var borgarfulltrúi. Svo fékk hún þessa hugmynd að opna veislusali sem kallaðir eru sjóminjasafnið Víkin. Borgarsjóður var látin borga fyrir brandarann og hann kostaði okkur skattgreiðendur um 1800 milljónir. Árlega veita svo ríki og borg um 60 milljónum svo hægt sé að halda úti ''safni'' sem á engan safnkost. Þá er engin eða lítill áhugi á '' safninu'' nema til að halda partý enda frábærar veitingar á boðstólum hjá veislusölum þessum og góður veitingamaður.
Þessi 500 þúsund kall sem '' eigendur'' borgarinnar láta safnið hafa er auðvitað bara punkturinn yfir brandara-i-ið og ef einhver er að hugsa um söguna og arfleiðina þá er langbest að selja þetta húsnæði og leggja safnið niður. Láta peningana renna til þeirra sjóminjasafna sem eru raunverulega til. Þar má nefna bátasafn þjóðminjasafnsins eða sjóminjasafnið á Eskifirði, Sigurfara á Akranesi eða Síldarminjasafnið á Siglufirði.
Útkall þessara fínikalla til að láta mynda sig sýnir svo hve firringin er mikil en engin úr hópi '' styrkveitenda'' hefur nokkra hugmynd um söfn eða safnastarf. Bara að draga þá úr vinnunni til að mynda þá að veita hver öðrum styrkinn hefur kostað almenning í landinu um 80 þúsund en allir eru þeir á opinberri launaskrá. Gott fordæmi eða hitt þó heldur.

Sjóminjasafnið fékk milljón